A contabilidade para os mortos

E deixo de escribir para que corra o tempo

 xogando coa vida como se non me importara

 mantendo silencio pero atenta.

Será o reloxo nefasto o que poña o til que falta!

 E seguirei aquí.

Entre a morte i eu

hai apenas un instante

ás veces parece unha vida

outras  un suspiro.

Entón idealizo, proxecto

para retrasar a visión do final

e atraveso o camiño inexorable

 con eventualidades.

Sóñote, pénsote ,síntote  xógote, quérote, quéimote fágoche o amor sen que te percates  e mátote, sí MATOTE para re-inventarte na miña cabeza e sobrevivir soñando para manter acesa a chama da ilusión. Así evito contar o tempo de chegada o tempo perdido, non conto xa nin contos por que contar  a vida é de paifocos a contabilidade para os mortos que lle sobra o tempo para cadrar balances. (E remato cos cambios de  Daniel Rodicio feitos no  estado do Facebook)

E non deixo de escribir para que non corra o tempo

non xogando coa vida como se non me importara

non mantendo silencio pero atenta.

Non será o reloxo nefasto o que  non poña o til que  non falta!

 E  non seguirei aquí.

Foto Rochi Nóvoa