( Figura unha )
Déixame sentir
a auga do xélido regato
da ninfa que escolliches
da musa que non canta.
( Figura dúas)
Déixame escoitar
as voces desafinadas
que escriben que:
A alma sinte, pola pel
a pel … Sinte pola alma.
( Figura unha)
Déixame probar
a amargura da rendición
dunha pobre e sempre escrava.
Déixame ulir o recendo
infortunio do tempo.
( Figura dúas)
Esposa, esposo …
Alianzas , esposas ao fin
non deixan de ser cadeas.
( Figura unha)
Muda
coa miña verborrea
tivemos que chegar
ao límite do vértice.
( Figura dúas)
Solpor,vagalume
principio ,final
Bolboretas, promesas.
( Figura unha)
Muda, caláchesme
sen bicarme
so mirándome
calei, escoitándote.
( Figura dúas )
Veu o silencio
no solpor xa ido.
 |
| Foto: Da rede |
Fundidos catro poemas nun, de reflesións dun seran calquera en Fisterra 2010.
Escrito los actos ya está todo dicho, así se propaga de dicho en dicho la lengua cuando está envenenada... más es el sentir que lame las heridas arrugada y los dolores sublimes se postran ante orgullosos desprecios detrás de la puerta... Como inspira tu letra mi querida amiga hermosa... un deleite como siempre leer tus poemas, espero todo este dolor halla quedado en el olvido... Un abrazo... bicos
ResponderEliminar