Chora a terra bágoas necróticas
do petroleiro esquecido
pleamar vertida
polos apéndices do rotulador permanente
de once anos tatuados
parece que só
en poucas mentes.
Rigor- Mortis
linguas de alabastro, osos petrificados
o mar regurxita hoxe
silencios doídos.
Cando pregunten os meus fillos
por que morre o noso mar
direille:
O mar non morre
o mar... MÁTANOLO
 |
| Foto: Da rede |
No hay comentarios:
Publicar un comentario