Dóeme non terte presente,
por que na distancia
sofres ao non verme.
E eu sofro contigo,
por que te teño ausente,
cando o que de desexo
é arrouparte no meu berce.
Senti-las túas mans
no meu corpo de amor carente,
Bica-los teus beizos
veleno do diaño...
que ousaron bicarme tantas veces !.
Dóeme non terte aquí
ao meu carón
presente e latente.
Bicos...mándoche polas estrelas,
nun acto de desesperación
POUCO PRUDENTE.
( Do poemario Cos Pés na Terra e a Alma na Lúa)
No hay comentarios:
Publicar un comentario