A miña culpa

E nas horas aciagas

Sen remos, sen salvavidas

Sen forza, turro da túa man que me salva…

 

 E sinto a dor encarnizada  nas entrañas

Ferinte, ferinte…e sangra!

Fallan as forzas

Racha a alma

E  eu… sorrio ,sorrio

Na honra dos que dan batalla.

 

Sinto dagas envelenadas

Polo encerro 

Namentres maduro a culpabilidade

, a miña culpa , a miña culpa

A miña culpa, a miña culpa, a miña culpa.

 

E sorrio  e calo, calo, caloooo!

e logo Fulmino  co  berro antagónico

 perdido e non se entende

e sorrio e calo

Para non mancar

Para non chorar.

 

Para manter  a forza e a vontade de ferro

Como fixen noutras batallas

Como fixen noutras batallas

En tantas batallas!