domingo, 9 de diciembre de 2012

Creador do meu paraíso sin plusvalía


Quérote…Sushhhh é un segredo.

Namorada, da mirada penetrante das entrañas
Das mans mornas,
Que quentan ao frio entumecido.


 Encandilada, do sorriso roubado
que nace expóntaneo e público
nas meixelas  rosáceas.

Aqueloutrada ,do saber estar terrenal
Sucumbindo ao mundo da imaxinación
Cando dás  resposta a un recuncho pérdido
Por que , cando se quere… non se precisa máis.

Saberse a prioridade na Noite Boa e na noite mala
Na última e na primeira do ano.

 Deixasme se-la testemuña do arte diario
Sen saber que eres o Creador do meu paraíso sin plusvalía
O alentó  da miña poesía.


Cicais só o amor prevalece
Facendose o tolo, o parvo…
No tempo perdido.
Foto: Emilio Romanos

6 comentarios:

  1. Só o amor prevalece......Nunca o tempo é perdido....

    ResponderEliminar
  2. Moi fermosos poemas, Rochi.
    Un biquiño
    Antonio Puertas

    ResponderEliminar
  3. Grazas Antonio, unpracer verte por aquí coma sempre.

    Ao descoñecid@...certamente, nucan o tempo é perdido ;)

    ResponderEliminar
  4. Tes razóm,Rochi,...nunca o tempo e perdido
    Saúdos guapa

    ResponderEliminar
  5. Grazas Juan por participar, sempre me gusta, o tempo tende a escapar á presa alomenos que pague a pena non sí?

    ResponderEliminar
  6. Grazas Juan por participar, sempre me gusta, o tempo tende a escapar á presa alomenos que pague a pena non sí?

    ResponderEliminar