Quérote…Sushhhh é un segredo.
Namorada, da mirada penetrante das entrañas
Das mans mornas,
Que quentan ao frio entumecido.
Encandilada, do
sorriso roubado
que nace expóntaneo e público
nas meixelas
rosáceas.
Aqueloutrada ,do saber estar terrenal
Sucumbindo ao mundo da imaxinación
Cando dás resposta a
un recuncho pérdido
Por que , cando se quere… non se precisa máis.
Saberse a prioridade na Noite Boa e na noite mala
Na última e na primeira do ano.
Deixasme se-la
testemuña do arte diario
Sen saber que eres o Creador do meu paraíso sin plusvalía
O alentó da miña
poesía.
Cicais só o amor prevalece
Facendose o tolo, o parvo…
No tempo perdido.
 |
| Foto: Emilio Romanos |
Só o amor prevalece......Nunca o tempo é perdido....
ResponderEliminarMoi fermosos poemas, Rochi.
ResponderEliminarUn biquiño
Antonio Puertas
Grazas Antonio, unpracer verte por aquí coma sempre.
ResponderEliminarAo descoñecid@...certamente, nucan o tempo é perdido ;)
Tes razóm,Rochi,...nunca o tempo e perdido
ResponderEliminarSaúdos guapa
Grazas Juan por participar, sempre me gusta, o tempo tende a escapar á presa alomenos que pague a pena non sí?
ResponderEliminarGrazas Juan por participar, sempre me gusta, o tempo tende a escapar á presa alomenos que pague a pena non sí?
ResponderEliminar