lunes, 10 de septiembre de 2012

Lúas de Neptuno



“ Para se ser feliz até un certo punto é preciso ter sufrido até ese mesmo punto.”
Edgar Allan Poe.

Esquecer:
Abri-la xanela,
Escoitar as pantasmas,
Des debuxar á memoria…

Máis lonxe que as lúas de Neptuno,
Da inmensidade da vida cruzada
Coincidencia,
 Casualidade… Mesturamos.

As mans mainas,  que non mancan,
Aloumiñan  pacientes
As células epiteliais impetuosas e desatinadas.

Agóchome, para que me atopes
E  agasallasme con gozosos solpores que,
Transforman en mel as bágoas,

Fico queda á providencia
Camiño  rente  túa na noite infinita,
Vacilando á fatalidade.

E… Lembrar:
Pecha-la porta,
Extingui-la candea,
Retomar a viaxe a Ítaca…







Foto: Rochi  Nóvoa



5 comentarios:

  1. http://www.youtube.com/watch?v=QoEZB0XvEZQ

    ResponderEliminar
  2. hoxe pasarei perto á volta, pero ficas máis lonxe que ítaca...
    aliviarei o desinterese o dia dos poemas escuros

    ResponderEliminar
  3. Canto máis penso....menos entendo,pasaron catro minutos

    ResponderEliminar
  4. Belos e profundos versos,
    congratulações

    ResponderEliminar