Lúas de Neptuno

“ Para se ser feliz até un certo punto é preciso ter sufrido até ese mesmo punto.”

Edgar Allan Poe.

Esquecer:

Abri-la xanela,

Escoitar as pantasmas,

Des debuxar á memoria…

Máis lonxe que as lúas de Neptuno,

Da inmensidade da vida cruzada

Coincidencia,

 Casualidade… Mesturamos.

As mans mainas,  que non mancan,

Aloumiñan  pacientes

As células epiteliais impetuosas e desatinadas.

Agóchome, para que me atopes

E  agasallasme con gozosos solpores que,

Transforman en mel as bágoas,

Fico queda á providencia

Camiño  rente  túa na noite infinita,

Vacilando á fatalidade.

E… Lembrar:

Pecha-la porta,

Extingui-la candea,

Retomar a viaxe a Ítaca…

Foto: Rochi  Nóvoa