Mirar a uns ollos que non relocen
Que esquivan,
Cando cautivan, seducen…
Noutrora a esencia da inmensidade.
Grandeza magnificada
Reflectir do pusilánime
Na batalla perdida
derrotada pola mirada que atravesou
Como daga cianurada.
Endeleble realidade
que acerta a desangrar
promesas de amor no esquecemento
no infortunio do momento.
Vexo uns ollos xeados
Aos soños e esperanzas
Que pretenden arrincar
As verdades máis caladas.
Certeros versos.
ResponderEliminarSaludos ;)
Agradecida,como sempre, bicos
ResponderEliminar