Coas mans vacías ...esperto
ata que a tráxica
mañan atopa
os desfeitos da esperanza.
Interrumpo a escuridade
Prendendo a candea
Para encher os vacíos do sacramento.
Ordeno a mente
Para que o sufrimento
vaia sendo máis lento.
 |
| Luis R. |
Afogo este mundo tolo
Que non ten o teu corpo
E concentrada,
Exilio as lembranzas.
Flores secas que non florecen,
O corazón desvinculado do peito
Proclive ao esquecemento
Tanto ten canto berre
Xa non
chego a ti, xa non chego.
Olvidaches dar a volta.
ResponderEliminarOlvidaches abrir aquela porta.
Olvidaches mirar no espello.
Olvidaches que, pequeno,
alí estaba tamén.
os meus poemarios de amor e desamor estan valeiros.
ResponderEliminaro de quérote, di ós oidos atentos: si.
Aos dous...so podo dicir...vaia!
ResponderEliminarQuizais...e so quizais...berrar non sexa a mellor forma de chegar...o mesmo...quen sabe...é millor buscar outras formas distintas!! ;P
ResponderEliminarTen razón unoqueva....os quérote a oidos atentos....e sinceiros, non a aduladores, aproveitados e interesados!!
Un bikaso!!
Grazas Milu Bk ;)
ResponderEliminar