“ A morte non é máis que un soño e un olvido”. Mahatma Gandhi.
Unha non se vai dun funeral do mesmo xeito que chegou .Xa que dalgúnha
maneira o pensamento da norte, carcome a mente. Non se pode remediar, saber que
é o final da vida. Entón é cando nos miramos e nos percatamos de que o noso
corpo non vai durar sempre. Estes pensamentos, collidos da man da
incredualidade , son os que tratamos de
gran misterio e refuxámonos en creer que a alma é eterna. Outros escollen a
parte práctica de que a morte é a norte e nada máis. Cando unha sae dun funeral
con pensamentos da vida a fraxilidade aparece na mente.
Non te pares na miña tumba,
non chores,
non estou ahí,
non estou durmindo…
Escura a pompa da morte
Apáganse as luces que,
Custodian as procesións
Desta noite incerta.
O ferro duro do destino,
De cor prata os cabelos,
da valentía dos
corzos
orgulloso , remata a batalla.
No comenzó da primavera
As semillas da vida
Fluctúan aireadas e ,
Pálidas , caen na terra.
Comenza a invisibilidade
Dos insensibles ataques,
Alcanzada a altitude…
O descanso eterno, comenza.
No hay comentarios:
Publicar un comentario