No percorrer deste tempo,
Nun serán coma este,
Invoquei a túa dor, e...
Sentín a túa voz de preto.
Os teus ollos caeron,
Asemellaba que escoitaras chegar a morte.
Eu, que abrira a túa ferida,
Tamén mordín nela
E sentíchelo,
Sentíchelo de cerca.
Exprimín máis,
Traidora.
Esquirola.
Exprimín docemente
O teu corazón, pequeno mortal.
Coa daga dourada e exquisita
De outro mal, cicais
probaches o pranto
ti, sinxelo animal.
E a miña boca
De sede humán pura,
Maldita,
Insaciabel,
De ti bebía.
Asemellaba que escoitaras chegar a morte.
Eu, que abrira a túa ferida,
Tamén mordín nela
E sentíchelo,
Sentíchelo de cerca.
Exprimín máis,
Traidora.
Esquirola.
Exprimín docemente
O teu corazón, pequeno mortal.
Coa daga dourada e exquisita
De outro mal, cicais
probaches o pranto
ti, sinxelo animal.
E a miña boca
De sede humán pura,
Maldita,
Insaciabel,
De ti bebía.
Fotografía : Rochi Copenhaguen 2010 |
No hay comentarios:
Publicar un comentario