E quedei… coa realidade.
O leito baleiro
Buscando a túa presencia
O silencio
Que estaba presente no día a día.
Busquei
o teu sorriso
Cabeza de terra
Beizos de tristeza.
Corrompín
os teus oídos
con soños non compartidos
coa boca cosida con arame
e unha bágoa negra constante.
A dor
vestida de noiva cadavérica
ri con dentes amárelos
angazando tódolos bicos
que quedaron por dar.
O tempo
que parecía unha vida…
No hay comentarios:
Publicar un comentario