lunes, 18 de febrero de 2013

Nas lousas.





“Como não acredito em coisas eternas ..transformo meus momentos em inesquecíveis” Andresa Martins.



 Paga tanto a pena, un único momento ?


 
Xa demostrei que podía sobrevivir,

Agora… non me abonda!.


 
Lanzo ao vento  verbas covardes

Namentres  perdo palabras no infinito

Como algúns bicos…como algúns bicos!

Como se poden perder bicos?.
           
                        
 
Farei un cemiterio

 con tódolos versos que escribo,

con cada palabra que voou,

con cada  intre ido.



 Será calmo e morno,

As verbas de arame

Xaceran

Cos soños perdidos.



As follas escritas da abstracción,

Nas lousas sepultadas

Do Mausoleo.



Lembraran ao lector

Cerrar xanelas ,

Para esquecer o reloxo nefasto

No escenario da vida

 interpretando  sempre á DONA  CLEMENCIA.

Foto : Rochi Nóvoa.

No hay comentarios:

Publicar un comentario