“Como não acredito em coisas eternas ..transformo meus
momentos em inesquecíveis” Andresa Martins.
Paga tanto a pena, un único momento ?
Xa demostrei que podía sobrevivir,
Agora… non me abonda!.
Lanzo ao vento
verbas covardes
Namentres perdo
palabras no infinito
Como algúns bicos…como algúns bicos!
Como se poden perder bicos?.
Farei un cemiterio
con tódolos versos
que escribo,
con cada palabra que voou,
con cada intre
ido.
Será calmo e
morno,
As verbas de arame
Xaceran
Cos soños perdidos.
As follas escritas da abstracción,
Nas lousas sepultadas
Do Mausoleo.
Lembraran ao lector
Cerrar xanelas ,
Para esquecer o reloxo nefasto
No escenario da vida
interpretando sempre á DONA
CLEMENCIA.
Foto : Rochi Nóvoa. |
No hay comentarios:
Publicar un comentario