Pranto

Pranto

Pola lembranza viva,

No berce acugulado

Das accións ingratas.

Fedella o destino

Na illa do recordo

Engaiolando ós días de retorno.

Ósos fusiformes  da memoria,

Esnaquizan

O proxecto liberado do naufraxio.

Aflixida no silencio,

Visualiza o rostro arrebatado do peito,

Sen permiso, roubado.

Albastros xexados, fican no desvelo,

Fuxida a  aurora branca

E as badaladas…

As badaladas,  aínda non marcan á hora.

Foto: Rochi Nóvoa.