Acouga, respira!

Dentro da escuridade da noite,

da á luz a rosa negra,

pola túa vida espéralle,

o solpor e  as estrelas.

Espertas, á beleza  que brilla

 Cos  ollos cor xofre

a pel branca como a neve

nun manto de tenrura e suavidade,

respira fillo respira!.

Escoitas o teu nome

Nos beizos de quen te bica,

Virxinal perante as portas mundo

Configuras a túa liberdade,

Pequerrecho, sae ,sae.

Non tes pecados para ser condenado,

 a dor presentada, non pode ser  cultivada,

nos recunchos apagados desta habitación.

Péchase a noite, alónganse a sombras

Faite forte! mantente íntegro ao trebón.

Escoita-los berros  calados

namentres falta o alento,

o suspiro que non respiras

no agonizante bico da miña ilusión.

Respira fillo, respira!.