A tua mente atrae o que pensas… Non quero morrer de Marasmo
Non nos sentimos valorados,
polo xeral somos un
número,
un concepto,
uns espectros que temos unha misión de traballo e reproducción,
e cremos, que ese éxito, é a felicidade,
vaia…esperanza sen
fundamento.
Desexo así,
contaxiarme dos cantos maravillosos da vida,
das ñañalas que dividen a nada da realidade ,
da indiferencia e do amor,
disfruto vendo eses
olliños antentos
aos modais empregados,
con vós sempre suaves,
sutíles, ensoñadores,
non faltos ás veces de incoherencia.
Non pido nada á vida...
nen a ti, nen a vós,
so prego encarecidadmente
que non me deixedes
morrer de Marasmo,
podo resistir a dor
física ata un límite , limitado.
Procuro entón,
non perderme polas
congostras ensombrecidas da vida,
no tedio, e na repugnacia,
preciso soñar e
contemplar un ceo de lua chea,
nunha noite de
estrelas,
precísote para min,
ter un tempo eterno
da tua esencia,
poder vestirme de
ilusión,
para bailar preto do mar, sobre a area .
Quero viaxar aos espazos infinitos
e fundirme nas nubes de algodón que inventas.
Navegar as tuas
entrañas
perderme nos teus suspiros tenues.
Voar polas inmensidades
como esporas de ecos receptibles,
ainda que se confundan os silenzos...
cando tremo, co medo ,de
que me deixas.
Foto : Rochi Nóvoa |
...e non pasará namentras nos chamemos amigos.
ResponderEliminarGrazas muaaaaa,iso sempre e por descontado.Entón comprendin...que a lua...xa sabes como segue...no corredor amarelo ;)
Eliminarun pic improvisado de alento
ResponderEliminar*mentras haxa
un alento na alma
para a maxia
haberá espazo
será ela
a meiga, o encanto,
que espantará
calquer marasmo...
e alí
onde non chegue,
inventaremos,
nun instante,
algunha fábula
que encha a mente
... de nada ...
... de todo ...
... de fada!!
[bikazo]
Poetaaaa, grazas muaaa,cansa xa...hora de dumir e soñar,afortunada. Cada día que pasa máis, con amigos coma vós,quen quere máis?
ResponderEliminarcuán abismal os mostrais...
ResponderEliminar... entre lo oral y lo escrito :)
Abismo...non todos os que len escoitan,nin os que ven falan muaaaaa grande,grande deses que sabes e a cama que é tarde
ResponderEliminarTi morreras de outra cousa, pero de falla de cariño por parte da tua xente,....vai ser que de Marasmo non...e menos cos dous ceos que tes na casa....vamos, ainda menos. Bicosssssssss!!
ResponderEliminarA verdade é que non me queixo...como di un...son uhna "suertuda" ;)
ResponderEliminarTan só podo decir que as tuas expresións impresionanme.......e digoche que antes do que penses poderas estar nas nubes que desexas porque o mereces.....poderas tocar a lua e encher o oco que falta...tan solo hai que loitar e querer, o tempo será testigo da túa loita e serás compensada. Queremoste moito todos e o noso cariño sempre o terás!!!....bicos e mais bicos. Grazas.
ResponderEliminarNachiñooooooooooo, que podo dicir...Grazas , muaaaaaaaaa
ResponderEliminar