“ Si eu sei quen eres tu, e tu sabes quen
son eu, quen vai a saber quen son eu cando tu non estés.” Anónimo.
Cando durmo sen ti,
Contigo soño,
Se estás preto , ainda que non o
amose
Disfrútote,
Cando non estás…non é que non
valore
O tempo compartido,
É que sinxelamente, quero máis.
Sei que non podo darche solucións a
todos os problemas
Nen sequera teño respotas as
dúbidas ou medos xerados,
Eu son gran productora destes, non
son o mellor exemplo a seguir.
Pero… podo escoitarte e estar
preto.
Ogallá puidera
evitar que te manques
E darche a miña man sempre,
Para que non esbares.
Non dubidaria cambiarche o pasado
Que se fai presente
No onte e nese mañan.
Non podo impedir, ainda que doia
Que te alonxes de min,
Pero si podo esperar a que volvas.
Non son eu quen
de dictaminar
Que debes facer,
Ou con quen debes de andar
De cómo soportas cargas sociais.
Pola contra, podo darche espazo e tempo.
Non che direi quen eres, nin quen deberías ser
So podo quererte como eres.
Ainda que as veces as miñas palabras parezan críticas
Ou dagas traicioneiras que te arrincan…
Con lilas adornaría
Todo o tue ser.
Semello solitaria,
Expreso controversia na extroversión
Das que ás veces presumo,
Pero teño que confesar que…
Son unha persoa feliz
No tedio rutinario
Do meu mundo aillado.
Por que cando quero caer
Pensó no brilo dos teus ollos
Esa sorrisa tímida que asoma
Cando estás agusto.
Póde parecerche que non eres o número un,
Tampocuo eu pretendo ser a primeira,
Por veces, estás no final da lista,
Dependendo das miñas lerias.
Cando dumo sen ti,
Contigo soño,
Como todo o que importa na vida….
Do que máis nos gusta,
Estamos lonxe todos.
 |
| Foto: Rochi Nóvoa Vázquez |
