Poderoso o valor
como vento escalando
os recunchos
esquecidos
da noite que nos coñecemos.
Na nube irreal
na que acostumo viaxar
subir – baixar
rir – chorar.
Na fronteira a cruzar
mente, materia
agarro forte coa man
a maleta da conciencia.
Letra – papel
esnafrar - erguer
e non me canso de soñar
e non me canso de intentar
e non me canso de morrer
e non me canso de nacer
e como manca estar viva.
.